Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yarpızlıq — is. Çoxlu yarpız bitən yer; yarpız olan yer. Yarpızlıqdan yarpız dərmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
közənəx’ — (Şahbuz) sucuq, sulu yer. – Biz közənəx’dən yarpız yığdıx … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
pitnə — (Zaqatala) yarpız … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
purna — (Dərbənd) yarpız. – Purna iki cürə uladu: peyvəz purna, unə <ona> hələ purna da diyədüg, o biri də cir purna … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
boran — is. Küləkli qar və yağış; çovğun, qasırğa. Borana düşmək. – Kərəməli, yollarım toz, qubar oldu; Boran oldu, çovğun oldu, qar oldu. Aşıq Kərəm. Bunların <Xədicə və uşaqların> ah naləsi, boranın gurultulu səsi bir birinə qarışmışdı. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çöl — is. 1. Qumluq, susuz düzənlik; səhra, bozqır, biyaban. Ağcaqum çölü. Ərəbistan çölləri. – Nə mən Məcnun kimi çöllərdəyəm, bil; Nə sən Leyli kimi hicran xəstəsi. S. V.. // Meşəsiz düzənlik, sahə. Malqara çöldə otlayır. Çöldə canavarlar ulayır. –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
quzuqulağı — is. bot. Dadı turş və uzunsov yarpaqları olan, yeyilən tərəvəz bitkisi; turşəng. Yamacdan körpə yarpız, quzuqulağı yığıb döşlüklərinə toplayırdılar. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
reyhan — is. <ər.> bot. Xoşiyli, dekorativ, bəzi növləri yeyilən birillik mədəni bitki. Ey atam hünərli, babam fikirli; Ey reyhan nəfəsli, yarpız ətirli; Nağıl nənələrin ey laylay səsi. B. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərin — sif. 1. Az soyuq, ilıq ilə soyuq arası. Sərin hava. Sərin su. Sərin çeşmə. Sərin meh. – İtlər, çobanlar meşələrə, sərin kölgələrə çəkilmişdilər. A. Ş.. Sərin çeşmələrin qaynayır gözü; Yenə dinləyirəm aram aram mən. N. Xəzri. // is. Sərin hava,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
